ویزای شینگن انواع مختلفی دارد و هرکدام با هدف و شرایط خاصی صادر می‌شوند. در ادامه با مهم‌ترین انواع این ویزا و ضوابط آن‌ها آشنا می‌شوید:

۱. ویزای عمومی شینگن (Uniform Schengen Visa - USV)

رایج‌ترین نوع ویزا، ویزای توریستی شینگن است که امکان سفر و اقامت تا ۹۰ روز در هر شش ماه را در کشورهای عضو این پیمان فراهم می‌کند. اعتبار این ویزا از تاریخ نخستین ورود به منطقه شینگن محاسبه می‌شود. این نوع ویزا شامل چند زیرمجموعه است:

🔹 ویزای نوع A (Airport Transit Visa)
دارندگان این ویزا تنها مجاز به توقف در فرودگاه یکی از کشورهای عضو شینگن هستند و نمی‌توانند از محوطه فرودگاه خارج شوند. این نوع ویزا معمولاً برای مسافران دارای پرواز ترانزیت به کشوری خارج از شینگن صادر می‌شود.

🔹 ویزای نوع B
این ویزا در گذشته برای عبور زمینی یا ترانزیت از خاک کشورهای شینگن صادر می‌شد و حداکثر پنج روز اعتبار داشت. امروزه این نوع ویزا منسوخ شده و متقاضیان باید برای عبور از داخل محدوده شینگن، ویزای کوتاه‌مدت نوع C با هدف ترانزیت دریافت کنند.

🔹 ویزای نوع C
این نوع، ویزای اقامت کوتاه‌مدت در شینگن است و به سه شکل صادر می‌شود: یک‌بار ورود، دو بار ورود یا چندبار ورود (مولتی). دارنده ویزای نوع C می‌تواند حداکثر ۹۰ روز در هر بازه شش‌ماهه در منطقه شینگن اقامت داشته باشد.

۲. ویزای محدود منطقه‌ای (Limited Territorial Validity Visa - LTV)

این ویزا تنها برای سفر در محدوده‌های خاصی از کشورهای شینگن اعتبار دارد و معمولاً در شرایط استثنایی مانند مسائل بشردوستانه یا پناهندگی صادر می‌شود. در این حالت، مسافر فقط می‌تواند در کشورهای مشخص‌شده در ویزا تردد کند و اجازه ورود به سایر کشورهای شینگن را ندارد.

۳. ویزای ملی یا نوع D (National Visa - Type D)

ویزای نوع D برای افرادی صادر می‌شود که با هدف اقامت طولانی‌مدت مانند کار، تحصیل، تحقیق یا پروژه‌های خاص قصد ورود به کشورهای شینگن را دارند. این نوع ویزا ممکن است یک‌بار ورود یا چندبار ورود باشد و معمولاً پس از پایان مدت اعتبار، فرد باید به کشور خود بازگردد.

گروه‌هایی که می‌توانند برای ویزای نوع D اقدام کنند عبارت‌اند از:

دانشجویان بین‌المللی که برای پروژه‌های علمی یا پژوهشی کوتاه‌مدت به اروپا می‌روند.

افرادی که قصد شرکت در دوره‌های آموزشی یا تحصیلی بلندمدت در یکی از کشورهای شینگن دارند (ویزای یک‌ساله قابل تمدید).

پژوهشگران، متخصصان و کارمندان بین‌المللی که برای همکاری در مؤسسات اروپایی دعوت می‌شوند.

ورزشکاران، هنرمندان و متخصصان حرفه‌ای که جهت اجرای برنامه یا اشتراک مهارت خود به شینگن سفر می‌کنند.

افرادی با شرایط اضطراری پزشکی که نیاز به درمان در کشورهای عضو شینگن دارند و امکان بازگشت به کشور خود را ندارند.